Gölgesinde kalmıştı masallaşan o yazın
Havasında giderek arınan o beyazın
Gözlerinden girip de bir çift mavi olsaydı
Dağ yolu yolcusunun gözleri yanmasıydı.
Uğunarak sorardım, yürek seni ne yapsam
İşlerdi iliğime çok katışık bir kanın
Vururdu çiftesini elin günün yabanın
Acısına benzemez, yürek seni ne yapsam.
Bakınca sonsuzuna kendini var sayardı
Titreyerek gelirdi akşam çöken göllere
Belki tükenmezdi aşk, kışından korkmasaydı.
Ellerimde bir demet çiçek oldu o günler
Eser birden usuma, denizini koklarım
Gerçekliği yitmeden pembe-beyaz gümüşün.
Kayıt Tarihi : 15.1.2010 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!