Kişi vurur mu hiç başını iri ulu ağaca
Sömürür tanrısının verdiği bin nimeti
Yadsımayla çevirir ondan gelen illeti
Güçsüzlüğünü kucaklar,bencilliğini hoyratça.
Duru pınar suyunun bulandığı anlarda
Bir elmayı bölüşür ilk günahla beraber
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta