Kişi vurur mu hiç başını iri ulu ağaca
Sömürür tanrısının verdiği bin nimeti
Yadsımayla çevirir ondan gelen illeti
Güçsüzlüğünü kucaklar,bencilliğini hoyratça.
Duru pınar suyunun bulandığı anlarda
Bir elmayı bölüşür ilk günahla beraber
İçtiği neydi ki, gördüğünden ne haber
Kutsal ayak izini yitirdiğini anlar da.
Dön, kan kişiyi dönülmez yoldan eder
Yıllar tutulmaz hey, gitti gider
Dor at, kır at burulduğunu anlarda.
Vur isyanını çanpa carpa kayalara
Anlamaz seni, su kadar bilmez toprak
Taş olmuş bir avuç kemik anlar da.
Kayıt Tarihi : 15.1.2010 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!