Uzaklığın bir ürperti içimde.
Ve seni her düşündükçe,
adını anıp heceledikçe..
anılar beni ısıtıyor, hattâ yakıyor.
Yandıkça,
hasretinden usandıkça..,
İçim dışım alevleniyor.
Bedenim, beynim,
kendi dumanımla tütsüleniyor..
Oluşan meneviş,
sanki bir dövme gibi,
gönlüme, gözbebeğime işleniyor.
Her yolum sana doğru ama çıkmaz.
Sessiz yakarışım durmaz, susmaz.
Kendim ettim, kendim buldum sensizim.
Artık yorgunum, bıkkınım, çaresizim.
Kayıt Tarihi : 12.11.2022 09:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!