ŞİİR, SEVGİLİM; SEVGİLİM, ÖTEKİ BEN...
(....Seni anadilimde sevemedim ama yüreğimin anavatanı senindi, senindim… Düşleri talan edilmiş, şiirsiz, esmer, kısa saçlı bir adam görürsen beni hatırla.… Bir gölge peşinde sürüklenen mecnunlar gibi; çığlıkları rüzgara karışmış bir adam ölüyor gurbette… O da bir zamanlar aşıktı...yolculuklara ve şiire ölürdü…)
Kömürleşmiş bir aşkın kapkara küllerindeyiz,
Yüreklerimizde kuşkulardan denizler.!
Dilinde nefretin binbir türlüsü,
Susturup kapından kovduğun gün öldüm,
Bir tutam nefrette, masmavi bir aşkı boğacak kadar ölüsün,
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Devamını Oku
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bir mahpus en çok kuşları ve bulutları özler,
Ben de vanilya kokulu ellerinde yüzümü…
Yıldızlar kentin ışıklarıyla gizlice söyleşirken,
Ve terkedilmiş güney köylerini sis basarken,
Beni düşün…
Hatırla, sende öğrenmiştim ilk kez ağlamayı…
*********************************************
Ağlamak, gülmek... Düşünmek, düşünülmek... Birbirleriyle ters anlamda olsalar da, yaşam boyunca hep var olan, iki unsur.
Duyguların kesiştiği güzel bir çalışmaydı.
Sonsuz takdirlerimle diyorum...
'Kömürleşmiş bir aşkın kapkara küllerindeyiz,
Yüreklerimizde kuşkulardan denizler.!
Dilinde nefretin binbir türlüsü,
Susturup kapından kovduğun gün öldüm,
Bir tutam nefrette, masmavi bir aşkı boğacak kadar ölüsün'
İbrahim Bey; yine mükemmel, yine hafızama kazınacak bir şiir okudum kaleminizden..
Yürekten tebrik ediyorum..
Ant + 10 Puan
Bir mahpus en çok kuşları ve bulutları özler,
Ben de vanilya kokulu ellerinde yüzümü…
Yıldızlar kentin ışıklarıyla gizlice söyleşirken,
Ve terkedilmiş güney köylerini sis basarken,
Beni düşün…
Hatırla, sende öğrenmiştim ilk kez ağlamayı…
------------------
Hasret özlem ve hüzün şair hepsini yaşamış dizelerin de ve bize de bu harikalığı paylaşmak düşer evet efendim şiiriniz bütünüyle harikaydı yüreğinize ve duygularınıza yön veren kaleminize sonsuz tşkler saygıyla...
Tekrar okumak güzeldi dost..şiir yüreğini kutluyorum selamlarımla...
şiirinizin başlığı
mest ediyor insanı
şiirde başlık gibi olunca
bize de tebrik etmek düşüyor
Ne zaman nereye eseceğini kestirebildin mi?
Çölde yaşayan bir adam vardı. Hep merak ederdi. Çölün sonu var mı? Gün olur kumlara sorar. Gün olur geceyle dertleşirdi. Hep bir umut taşırdı. Eğer bir sonu varsa diye. Kumların umurunda değildi. Boş uğraş diye bakarlardı. Aynı cinsten değillerdi. Gece yol göstermeyi dert edinmezdi. O örtmek içindi. Yolun başını da sonunu da. Güneş yol göstericiydi. Ama bakamazdı. Gözlerini alırdı. Hem gündüz yol almak zor gelirdi çölde. Yıldızlar en uygunuydu. Ama hangisi???????????*
Bu nasıl bir sesleniş İbrahim bey.Tebrikler.Çok duygulu harika,sitem var,özlem varKızgınlık ve özlem bir arada bukadar mı yakışır Yüreğinize sağlık.
Harikasınız
Çok güzeldi yüreğinize emeğinize sağlık
Saygılar kaleminize
Yeni yılın tüm insanlığa ve ülkemize barış, mutluluk getirmesi dileğiyle yeni yılınızı kutlu olsun nice nice yıllara
Karamanlı Aşık Çağlari
İbrahim bey şiiriniz son derece duygu ve o kadarda derin işlenmiş tebrikler dostum saygılar.
Evet 'Hatırla, sende öğrenmiştim ilk kez ağlamayı'... güzelll.Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 134 tane yorum bulunmakta