S u ç u m N e? Şiiri - Nuri Dağdelen Öz

Bak,
bu kuytu ormanları soruyordun
yapraklarında güneş taşıyan özgürlüğe yatmış
siz bakmayın böyle sessiz durduğuna
nice çığlıklar nice soluklar duyulur onda.

Kuşlarını uçurmuş gündoğumuyla
hangi yana baksam,küçülüyor avuçlarımda

Gördüm yeşil yapraklara vuran karanlığı
keklikler ötüyor ötelerde
bazen hüzün,bazen özlem
gizli bir sevda başlar aramızda

Ben ayrılıkları bilen bir şairim
sayıkliyor seni dudaklarım
söndüremedim bu yangını

Zakkumlarla durulandım senden sonra
sormadın, hiç çıkmaz sokakları
amansız,acımasız esiyorsun
dayanılmaz bir adım daha yaklaşıyorsun
çözüldü aramızdaki tüm sınırlar
teninin kokusunu almak öylesine bir haz ki...
suçum ne?
bunu yaşamak lazım,
anlatılmaz ki...