S U A L Şiiri - Mehmet Fatih Sert

puslu bir yağmur sabahında
bulutlar şemsiyemdi
baştan ayağa kadar mezbele
mecalsiz ve tertibsiz
adımlarımın ıssızlığında

kandırılmış kaldırımların
her biri çıkmaz sokak gibi berduş
zamane serserisi yürüyüşümle
yürüyorum
kavgamın mağlup olmuş gölgesinde

sahipsiz taşlar kesmiş yolumu
çöp tenekesi gibi ateşe verilmiş elbiseler
ve yangınında isli duman
şimdi uyanır mı uyuyan
bir acı siren gibi çığlıklardan

sahne perdesine yazılmış ferman
mühründen kan damlıyor keyfime
temsilin son suflesinden
alkışlar yetişdi zalimin imdadına
mazlumun imdadında itâb

kaç kelebek ömrü sığdı bu zamana
hangi minik avuçta açtı son gelincik
ruhumun fâni imtihanı bu ızdırâb
sal artık nefesi nefessizliğe
körolası sorular
dua hangi annede yetim
mavi hangi semada özgür