S. Rapunzel Şiiri - Enver Ertürk

Artık yeter
Bu güzel yüzde yerleşen yas
Her anışta her sefer
Nisan yağmurları gibi kolayca
Çağlayarak akan yaş
Görülmemecesine bitmeli
Yokluğuyla
Ya da varlığında söylediği
Tutarsız savunmayla
Bağrına bastığın taş
Un ufak olup erimeli.

Bil yalvarırım bil
Akan gözyaşlarını sil
Kendi değerini bil artık
Hatırla
Sabahın ilk ışıklarıyla
Aynaya baktığında
Kendinde gördüğünü yaz ve bana oku demiştim.

Verdiğin cevaptan
Senin etrafında çıkışı olmayan
Bir kule ördüğünü
Ve o çıkışı olmayan yerde
Beyaz saçlı prensini benzersiz bir sabırla
Biraz öfke, biraz kinle beklerken
Ve bir türküdeki gibi
Günü güne eklerken
Her geçen an biraz daha süzüldüğünü gördüm.
Sana ilk öğüdüm
Herkese hak ettiği kadar sevgini ver
Hele.
Sana hak ettiğin değeri vermeyenin
Üzerine.., Sifonu çekiver
Ait olduğu yere girsin,
Layık olduğu yerde beklesin

Yık, ne olur yık.
Duvarları yık
Ve açık havaya güneşe çık artık.