S'onsuzluk koyuyorum adını,
Kalmalarım değer kazansın diye gidiyorum..
Kimse üzülmesin diye,
Daha fazla üzemiyorum kendimi inan,
Un ufak oluyor ümitlerim
Gölgem bile sana benziyor karanlıkta
Yani bir söylediği bir söylediğini tutmuyor anlayacağın,
S'onsuzlukta bir yer beğenip gidiyorum..
Keşkelerim sende kalsın,
Pişmanlıklarımın zaten hepsi sana dair
Sustukça ağzımda büyüyen kelimeler
Ve beni hükümsüz kılan bu şehir
Ne varsa sende aşkta dahil
Sana gereksinmem kalmadı artık,
Bana ağlasan da bir nehir
S'onsuzlukla ben gidiyorum..
Kayıt Tarihi : 12.12.2012 00:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Gitmek gerekir bazen.. fazla yormadan, daha çok bıktırmadan.. Eğer vaktiyse, ardına bile dönüp bakmadan." diyorken Can Yücel içten ve derinden..
![Murat Dabanlıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/12/s-onsuzluk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!