Yirmi birinci yüzyılın vebası çoktan yayılmış her yere
Keskin, amansız bir soğuk nüksetmiş zihinlere, kalplere
Bunca dert, keder yetmezmiş gibi düşman olmuşuz kendimize
Ardı ardına sonu gelmez duvarlar örülmüş dört bir yanımıza
Her bir darbeyle soluk bir güneş ışığı süzülüyor çatlaklardan
Gözlerden sakındığım o güzel çiçekler soluyor zifiri karanlıkta
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta