Yalnız ve bencilsin dünya
Cinsiyetin yok üreyemezsin
Hırçınsın
Kimsesiz bileklerde parlayan jilet
Öfkeye süslenmiş kürsü
Küfre resmi geçitsin
Ben olmasam
Kocaman yuvarlak bir hiçsin
Ensemde gezinen ürpertiye gebe
Tanrıya inanmasam
Nüfus kütüklerinde soyu bulunmayan
Sahipsiz bir piçsin
Göm dünya
Göm başını ben bunca öldükçe
Toprağa göm
Denize göm
Bana gömme ölülerini
Kirletme beni sevdikçe
İşte gözlerin
İşte cehennem
İşte aşkın ikna kaabiliyeti
Ve aklın sırat köprüsündeki seyrüseferi
Geç diyor
Geç ve vazgeç
Ölümün kızıl suskunluğu da neymiş
Ayrılık sararmış bir yaprak gibi düşmeyi bekleyerek
Binlerce yıl titremekmiş
Hainsin aşk
Göl kıyısında oynayan ceylana yönelmiş namludan çıkan
Arsız kurşun gibisin
Beni şafağımdan vurmuş gibisin
Gün doğmaya hazırlanırken koynumda
Şakağımda ölmüş güneş gibisin
Bir kurşunla hem ceylanı hem beni bitirdin aşk
Sen de tükendin
Cevabı içinde saklı her soru gibi
Kendine kilitlendin
Neredesin?
Neden ellerimden bu kadar uzak
Şiddeti dünyanın eksenine paralel bir deprem
Ve insanlığın tutuştuğu bu günlerde
Sudan bir sebeple
Asla ulaşılamayacak yerdesin?
Gel aciliyeti var bu işin
Sırtımdaki beni göremiyorum
Enlem ve boylamını ölçmelisin
Ne yana döneceğini bilmiyor memleketim
Girip koynuna huzur içine uyuyabileceğim
Son sözümü söyletmelisin
Neredesin?
Gel aciliyeti var bu işin...
Kayıt Tarihi : 19.1.2007 09:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
