Çocukken başladı bizlerde çile,
Çok şükür kopmadı gönül bağımız,
Gençlik, olgunlukta yapmadık hile,
Huzur evi bizim son durağımız.
Anne, baba öldü bizler yaşlandık,
Gelin, damat küskün biraz dışlandık,
Oğlana, kıza da elbet içlendik,
Huzur evi bizim son durağımız.
Hısım, akrabada yaklaşamıyor,
Torunlar özlüyor koklaşamıyor,
Nedense ziyaret sıklaşamıyor,
Huzur evi bizim son durağımız.
Elinde ne varsa evlatlar alır,
Malında, mülkünde yetersiz kalır,
Maaşında gider hacizlik olur,
Huzur evi bizim son durağımız.
Türk devleti büyük bizlere bakar,
Merhametli çoktur yardımlar akar,
Zekinin yüreği hasretlik yakar,
Huzur evi bizim son durağımız.
25-12-2015
Zeki ÇelikKayıt Tarihi : 31.12.2015 21:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/31/s-o-n-durak.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)