S o ğ a n Şiiri - Zeki Çelik 2

Mutfaklar da beyaz baştır,
Garibana ekmek, aştır,
Fasülyeye arkadaştır,
Yumrukla kırılır soğan.

Saçakları batık olur,
Kabukları atık olur,
Ekmeğime katık olur,
Açlığı giderir soğan.

Salataya doğranıyor,
Yağ için de kıvranıyor,
Piştikce lezzet alıyor,
Damağın tadıdır soğan.

Sulu pişer,susuz pişer,
Bakarsan gelişir,şişer,
Közleyen ekmeğe döşer,
İştahını açar soğan.

Yalınız kalsa aldırmaz,
Bütçeye fazla saldırmaz,
Karnımı hiç zil çaldırmaz,
İmda da yetişir soğan.

Yeşili var,kurusu var,
Siyah,beyaz,sarısı var,
Ufaklısı, irisi var,
Her mevsim yenilir soğan.

Başı bıçakla biçilir,
Çürüğü varsa seçilir,
İnce kıyıma geçilir,
Her türde yenilir soğan.

Yeşil iken uzun boyu,
Soyarken ağlatmak huyu,
İçi ıslak, dışı kuru,
Mutfağın kralı soğan.

Toprak ısındıkca susar,
Tatlısı çabuk yumuşar,
Acısı da ağır basar,
Dayanıklı olur soğan.

Yemeklerle o kaynaşır,
Suyun için de oynaşır,
Göbek ayrılır sırnaşır,
Hoş görülü olur soğan.

Vücu da oluyor şifa,
Haneye veriyor vefa,,
Onu bulan sürer sefa,
Doktoru aratmaz soğan.

Sovuk,sıcak etkilemez,
Onu kimse kilitlemez,
Zeki onsuz yemek yemez,
Niğmetin baştacı soğan.

12-12-2001