S. Memleketimin karanlık sokakları

Batan güneş..,
Sonrası ıssızlaşan sokaklar, caddeler..
Kimsesiz ruhlara zorunlu eş,
Yetersiz ışıklarda uzayan gölgeler..,
Karanlık ortamlarda sanki eğilen,
devrilecek gibi duran evler.

Yalnız,
yalnızlığına eşdeğer bahtsız,
yırtık cebinden
üşür diye ellerini çıkarmayan,
sık sık tenini kaşıyan..
Yarınından umarsız.

Çaresiz..
Tek tük geçen,
menzile varmak için kaldırımlarda
koşarcasına yürüyen..
Ya da yorgun argın, bezgin insanlara..,
İlgisiz.

Ve yitirdiklerinden sonra, artık sevgisiz,
gittiği yanlış yönü engelleyecek rehbersiz.

Çatlayıncaya kadar tıkınanlara,
kul hakkı mı ? O da ne deyip vurgunla
haramla şişenlere inat..,
Günleri çoğu kez yavan ekmekli, yemeksiz.

Midesi yapıştığı sırtında kazınan,
yetersiz değil, hiç beslenememekten bitab..,
Hayrettir, böyle yaşamakta erbap.
Açlığını..,
Cami şadırvanından
içtiği çift porsiyon su ile bastıran
kadersiz.

Epeyce azalan gururunu arada unutup..
Açıp uzattığı avucunu,
çoğunda boş geri çeken nasipsiz.

Bir yanda,
aynı coğrafyada yaşayan..
Çalıp çarpan,
hak ettiğini yiyen..
Hak etmediğini sömürüp ziftlenen.
Tüm ülkenin nafakasını gasp ederken
üstüne küfreden..,
Bir elin parmakları kadar, üç beş şerefsiz..

Diğer yanda,
mekân tuttuğu kuytu sokakta,
ciğerlerine işleyen soğukta..,
Sabahı görebilecekler mi ?
Bu geceyi atlatıp kurtulurlarsa,
uzun kış bitimi..,
İlkbahara erişebilecekler mi..
Diye düşündüren, sayıları belirsiz,
bir çok evsiz.