S. Mektup Şiiri - Betül Kasapoğlu

Yıllar önce, yüreğimde filizlenen çiçekler vardı senin için. Kocaman bir bahçenin çiçekleri. Rengarenk... Işıl ışıl...
Ama ben hepsini budadım o çiçeklerin... Çünkü yüreğin başkasına aitti ve başkasının tarlasında hasat yapılmaz...
Ama kıyamadım atmaya... Gönül defterimin arasında kuruttum ve sakladım yıllarca... Köklerini de sökemedim... Kıyamadım... Toprağın altında öylece beklediler. Kendi baharları gelsin de yeniden yeşersinler diye.
Yeniden karşıma çıktığında,
'İşte' dediler...
'Artık bahar geldi. Vakit bizim vaktimiz...'
Ve yeşerdiler usul usul yeniden. Çünkü sen suladın onları.. Sözlerinle... Gözlerinle suladın...
Sonra da bastın üzerlerine hiç acımadan... Ezdin geçtin....
Evet sustum... Anlatmadım...
Çünkü ben konuşamam...Şiir yazarım....

Ha bunları şimdi neden mi anlatıyorum....
Artık yüreğimde hesabı ödenmemiş adisyon istemiyorum.
Ödeşelim... Bitsin....

Betül Kasapoğlu