S/izdüşümler-I Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

“Onların tek suçu, özgür yaşamaktı..Yaşatmak için öldüler.....
Bir kısmı zindanlarda çürüdü..Gidenler..İsimsiz gömüldüler....
Sorguladık kendimizi..Düşündük….
Biz bu toprakların ilk sürgünüydük..Onlar son Yurtseverdiler……
Anladık……..

Ve şimdi siz….
Kadın tüccarları..Misyon yobazları..Satılık kalemler..
Kültür ajanları... Demokrasi bilgeleri..Yeşil sermayeciler…
“Başardık” mı sanıyorsunuz?
Daha dikkatli bakmalısınız çevrenize..
Henüz bitmedi…

Yeni başlıyorsunuz….”

S/izdüşümler-1

Gözlerin…Bir düş olmalı senin…
Boynunda inci gerdanlık,
Elinde çiçeklerin..
Mavinin tonundan bakıyorsun..
Farkında değilsin güzel,
Kırmızıdır benim ömrümün sevişmeleri..

Canımı yakıyorsun………

Ne sustuğum kadar sessiz,
Ne çığlığım kadar ün’sün..
Niye bu kadar yorgun, böylesine üzgünsün?

Yetişemedim kavgana senin,
Affet…
İçimde sancı,
Ölürsem hani zamansız….
Bu dert…

Benimle gömülsün..

Şimdi bir Bozkır kasabasında..Hani bulutlar geçer üstümüzden ve yeniliriz zamana..Bildiklerimizin değil, sildiklerimizin hikayesine ağlarız bazen.Hayat, “içinde gülücükler saklı bir saklambaç oyunu”dur…Arada bir..Yüzümüzde beliren..O sessiz tebessümün, tek haklı gerekçesi budur....

Ömer efendi yine tutmuş caminin yolunu..Bir yanı eksik..Tam gitmiş…
Yarım dönmüş..Kore’de bırakmış bir kolunu..Az buz değil..Uzak memleket..
Ucuzmuş bizim canlar..Öyle demiş gavur…Bol keseden gönderilmiş Mehmet..Ömer efendi konuşur bazen..”Nüfusta Adımız Ömer..Unvanımız Gazi..Sonradan anladık..Unuttular adımızı..Lakabımız kaldı Niyazi! ...” Biz diyor..Yarım kollu “yobaz” olduk..Şimdi Onlar gelmiş..Bizimkilere Din öğretiyormuş..Eh be evlat..Nasıl ağrımıza gitti bilsen…Duyunca kahrolduk..

Hayat Gülüm..Hayat..
Doğru bir gerekçesi vardır,
Kendince her yanlışın..
Bir “an” kadardır,
Öyle kolaydır yaşanması
O aldanışın….

Sözlerin…Bir düş olmalı senin…
Ses’ inde merhamet,
Sus’ un da huzur,
Sakin..Ve serin…….
Bana Mutluluğu anlatıyorsun,
Farkında değilsin güzel,
Bir masaldı o “mavi çocuğun” gülüşleri..

Aşk ’da aldanıyorsun..

Yusuf’ u gördüm geçenlerde..Yine aynı gam, yine aynı keder..Aynı yoksulluk cebinde..Anlatmıştım….
Hatırlarsın..Hani şu “İçerdeki…” Baktım sıkılıyor..Oturduk bir çay söyledim..Sonra çağırdım garsonu..İki paket Samsun istedim..Aldım, koydum gizliden cebine..Öylece bir baktı yüzüme..Bana öyle içerledi ki..Sustu bir zaman..Konuşmadı..Sonra dikti bakışlarını gözlerime..” Sen! dedi..Sen haklı çıktın..Hatırlar mısın? Yıllar önce bir gün…Bana Dostluğu anlatmıştın..Ah ahmak Yusuf! Seni dinlememiştim..Al işte dost..Dostlar.
Hepsi bize bu yolda “yoldaş” lar..”Zor günde belli olur arkadaşlar” demiştin..Zor nedir bilmiyorduk..Öğrendik…. Yanılmışız..Biz o zamanlar sadece..”Kolay”ı “Zor” sanıyorduk…

“Bak Deniz..! ” dedi..”Bak etrafına..Ne görüyorsun…Bana Onur’ u da anlat..Bilgiyi..Ve Erdemi..Ama göster sonra..Bunu üstünde taşıyan..Bir Ahmet’i..Bir Tuğrul’u..Aslı’yı..Elif’i..Kerem’i….Yalanmış hepsi! ! ! Yalan! ! ! …
Şimdi sen…Konuşuyorsun..Yazıyorsun..Anlatıyorsun durmadan..Yok Deniz yok! ! ! Biliyorum ben..Sen de yanılıyorsun inan…. Bu insanlar sen, ben, biz..Hak ettik bunu..Hepimiz, mahpushanelerinde özgürlük türküleri söylenen, ahmak bir sömürgeyiz..! ! ! ! Yanılıyorsun Deniz..Yanılıyorsun..Sen de değiştir doğrunu…”

“Söyle şimdi bana..Yarının var mı senin? ”

Yarının var mı senin?
Çocuklarına,
Taze bahar gülleri vereceğin…
Öyleyse neden duruyorsun?
Farkında değilsin güzel,
Unut artık bütün terk edilişleri…

Kendi dalında kuruyorsun…………………..

Düşlerin bir dağ olmalı senin,
Bir Deniz, Bir Orman, Bir Çöl……..
Ama bir de Gökyüzünü düşünmelisin…

Görebilmek için yukardan,
Doğrunu…Ve yanlışını....
Menzilini bazen umudun,
Bazen umuda aldanışını…

Sen…Ve ben……..Bir kibrit yakımlık sevda düştük zamana..Soruyorsun ya bazen..”Ne olacak halimiz? ” Küçümseme alevi...Bir kibrit.. Bir ormanı yakar bazen..Bir ağacı..Bir evi..Yanmaktır mesele..Yanabilmektir..
Aşk için..Sevda için..Dost için….Işık mı arıyorsun..Karanlık mı önün..”Sağ”ın..”Sol”un..Yan işte güzel, yan! ..
Yanmayı dene..Yanabilirsen..Işık sensin….

Yoksa bu karanlık yutar seni..Uçurumlar, kayalar, bataklıklar sarmış çevreni..”Yol kesen” vadilerinde kaybolursun…Söndürürsen alevi..Ah bir söndürürsen..Kork işte o zaman..Ne resmini çizebilirsin bir daha baharın, ne gönlünce seyre dalarsın kırmızıyı, maviyi, yeşili….Öyle az ki zamanın..Öyle “biraz” ki yarın.. Tutmazsan ucundan..Ne yarın kalır..Ne bu gün…Yenik bir dün’ e, dönüşsüz bir sürgüne mahkum olursun…

Sor şimdi kendine..Bir kez daha düşün…

“Yarının var mı senin? ”