S I Z I L T I Şiiri - Hüseyin Eroğlu

1
Mehtabın şebnemi okşarken dudaklarını
İçimde geç kalmışlıkların hüznü yuvarlanıyor
İnsanı girdaplara sürükleyen bakışlarında
Kalbimi çaresizliklerin en korkuncu yaralıyor
2
Mümkün olsaydı gönlümün çağlayanlarını
Yeniden varoluşun çorak bozkırlarına akıtıp
Zifiri imkansızlıkları silseydim gözlerinden
Gönlüme hayat bahşeden nefesinle yoğrulup
Hiç tükenmeyen şavkının aydınlığına dalıp
Yalnızlıklara en gaddar prangalar vursaydım
3
Sönmeyen karanlığımın umutlu sabahında
Yıldızların özlemiyle şafağında uyansaydım
Kaybetmenin hüznünü dipsiz kuyulara atıp
Nefesini içime bir musiki gibi kazısaydım
Bütün çaresizliklerimin merhemini bulup
Aşkınla pişmanlıklarımın üzerine sürseydim
Belki ömrüm yetmez bu kavuşmalara
Fakat seninle yeniden dirilseydim
4
Kollarında toygarın çiğ tanesini emercesine
Huzur içinde uyanıp sinenin derinliklerinde
Hiç kanmayacak susuzluğumu giderseydim
Serabında bitmeyen hayallerimi süsleseydim
Yapış yapış olmuş yokluğunun karanlığını
Vuslatın güneşiyle gül teninde kurutsaydım
Yoksulluklarımı senin varlığınla palazlayıp
Tufeyli yıkıntılarımın enkazını süpürseydim
O kor bakışlarındaki kudretle yoğrulup
Takatsiz yok oluşlarına şifalar bulsaydım
5
Kum tanelerine aşkımı yazıp
Engin denizlere savursaydım
Gözlerinin kalbimdeki çerağına inat
Sevdanın şevkiyle tüm kavgalara
Barışın güvercinlerini uçursaydım
Bütün batmalara inat
Sinenin şefkatli karanlığında
Yeniden doğsaydım
Çiçeklerle karşılayıp bülbül misali
Dikeninle kanasaydım
O mahur bestenin dinginliğinde
Aydınlık sabahında uyansaydım