S. Günlük umutlar Şiiri - Enver Ertürk

Her sabah güneşle doğan yeni umut..,
Ufkunu kaplayan devasa bir sırça,
akşamları kırılıp param parça.
İlerleyen gece sessizliğe büründüğünde
sana düşen.., Kendine verdiğin telkin, avunma
bir anlamda savunma..,
Mümkün değil olmazdı... Unut.

Kâlp çarpıntını, nabzını yavaşlat,
vucut ısını düşür, bedenini rahatlat
Keşkelerle hatırladığın
stresten uzak,
heyecansız,
derinlemesine düşündüğünde anlamsız..
Sıkıntıdan patladığın,
uyku ile saatlerini harcadığın,
renksiz günlerine dön..,
Küllenen ateşinle birlikte sen de sön.

Önceden belli
Bir önceki / sonraki gün gibi..
Bir önceki / sonraki ay gibi..
Bir önceki / sonraki yıl gibi..,
Olumlu şeylerle uğraşmadan,
zamanını kaldıysa..,
Mirasyedi benzeri harca / harcan.

Uğraşın..,
Bitirdiğin ilaç kutularına baktığın,
harcadıklarını, kalanları saydığın
o kısa zaman parçasında..,
Ömründen,
ve bitmeyen gecelerden
kaçının daha tükendiğini hesaplamak.
Şu kadar günüm kalmış olabilir mi diye
tahminde bulunmak.
Önceden tükenirsen..,
Çekinme, yanıldığını kimseler bilmez.
Bilse de arkandan gülüp eleştirmez.
Ağız alışkanlığı rahmet dilenir,
taksiratı affolsun,
nurlar içinde uyusun denilir.

Tükenmen geciktiğinde,
son günlerinde,
yakalandığın illetler pençesinde..,
Her hücren azapta, kurtulmaya çabalarsın.
Dayanılmaz acılar.. Ölürcesine kıvranırsın.
Nefes alırken, yutkunurken,
severken sevilirken..,
Ve her eyleminde teklersin.
Düşündükçe yinelediğin
hayli gecikti dediğin
ölümünü beklersin.