...
.
sonra kurşun anlatır hakikati
ve bir çocuğun
kapalı ağzından
en küçük ses çıkar
ahh...
ses büyür
çocuk ölür
sesinizi büyütmeyin!
derdim ki; ustalar ölüyor guzum
farkına varmıyoruz
her ölende yükseliyor bir şeyler
kimi hasret der
kimi geri dönmeyeceğe karşı umut
ben içimizin kaybı
kimseye söylemeden
kurşunun içine saklıyorum
yüreğim neden paslı bildin mi!
havalandırmalar ardına kadar açık
aklını yitirmişler
hengamenin gölgesinde
çiftlikler kuruyorlar kendilerine
gripler geçiyor içinden
denetlemeler
ve aşılar
kadını erkeğe karıştırmalar
ne zaman bir namus dese
bir çocuk düşüyor yere
ak kefeni
dolmamış içiyle
şimdi kavga zamanı
bir militanın ağzından
hayata dair güzel sözler
ve biliyoruz ki
hem ölümü
hem gerçeği
düşünecek vakit çok
dağda yanan ateşin
göğe gülen yüzünde
kutsayalım değil mi
elinde resimlere bakıp
bir daha geri dönmeyenleri
bana söyle
nereden düşürdün fikri ellerime
o gün bugündür yazıyorum
anladıkça birileri
ben azalıyor
sızılarımı doğmamışlara
emanet bırakıyorum
bekleme
değişmeyecekleri
ses çıkmayacak
kurşunun delip geçtiklerini
an gelecek
an gidecek...
13 10 2005
.
Kayıt Tarihi : 16.10.2005 15:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!