S e r z e n i ş Şiiri - Enver Üste

Kime güvenip de sır söyleyelim,
Kuyumuzu kazar yarenlerimiz.
Ne yapalım bilmem,ne eyliyelim,
Bize güler oldu görenlerimiz.

Bir çıkmaz sokağa dalmış gideriz.
Garip başımızı almış gideriz.
Atın dizginini salmış gideriz.
Artık tutmaz oldu frenlerimiz.

Kime gönül açsak yardım etmiyor.
Bu kervan,bu yükle yola gitmiyor.
Darda kalsak artık “Hızır” yetmiyor.
Ya medet! Ya medet! Erenlerimiz.

Dillerde dolaşmaz bir “ Cihat marşı”.
İnletmez ne yazık naramız” “arşı.
İmânlı göğsünü düşmana karşı,
Hani nerde şimdi gerenlerimiz.

Bu vatanın toprağında, taşında.
Zerre zerre kanımız var, yaşında.
Hürriyet aşkıyla her savaşında.
Nerde Moskofları vuranlarımız.

Kan yerine.......... akar derede.
Vatana başını koyan nerede?
İstiklâl Harbinde ve de Kore’de.
Nerde Tanrısına erenlerimiz.

Unuttuk mu yoksa o acı anı?
Küffardan dost olmaz iyice tanı.
İzmir’i yakarak kaçan Yunanı,
Nerede denize sürenlerimiz.

“Neme lazım” yoktu senin soyunda.
Ananda, atanda,emmin-dayında.
Sıra dağlar gibi serhat boyunda,
Hani nerde şimdi duranlarımız.

Uyumak yaraşmaz Türk’ün şanına.
“Aata’ m” asil demiş senin kanına.
Kimsenin yaptığı kalmaz yanına.
Korksun Enverî’yi kıranlarınız.