Ş e h v e t Şiiri - Necdet Erem

İnsanın Cennetten çıkış sebebi,
Maalesef cennete dönüşte,
En büyük engeli.

Şehvet;

Öyle bir suç ki,
Her suça baskın,
İnsan ömür boyu,
Bu hisse mahkum.

Sanki yaratana ve
Yaratılışa ihanet.
Şehvet sadrımı kanı,
Sanırsın cinnet.

Ne akıl anlar,
Ne mantık dinler,
Haya kalkar,
Edep gider,
Nefis sadece şeytanı dinler

Aşk diye düşeriz peşine,
Delice bir hissin,
Bir şey kazanan yok,
Sonuçlar kesin.

Şefkat diye bağrımıza,
Basarız, evladı,
Evlat ise,
Katmerli belanın,
Diğer bir adı.

Tatlı bir beladır,
Ondan asla kurtuluş yok,
İffet ile korunursa,
Rahmeti külfetinden çok.

Şehvetten çıkıyor,
Her türlü melanet.
Rabbim şerrinden,
Kılsın izzet ehlini siyanet,

Bırak haramının şahsiyetsizliğini,
Ve haysiyetsizliğini,
Helalinin bile çekemiyoruz,
Bin türlü rezilliğini,

Var mı dünyada
Ondan daha büyük bir bela,
Amma koşuyoruz ardından,
Hepimiz delicesine hala.