S. Dünyanın yeni hali Şiiri - Enver Ertürk

Güneş çok sıcak, kavuruyor, yakıyor
Rüzgâr artık ne meltem ne esin..
Ya kasırga ya tayfun.. Doğal afet, yıkıyor.
Bulutlar koyu gri, siyaha yakın.
Önceleri görülmeyen skala. İnsanlar şaşkın,
herkesde panik atak, dalga dalga, akın akın.
İzledikçe, yaşadıkça içimiz daralıyor.
Hayat zor.. Gönlüm, görünüm kararıyor

Yağmur rahmet mi, bereket mi,
yağıyor, taşıyor.. Can alıyor.
Denizin mavisi, laciverti kayıp.. Çamur.
Nehirler, göller kurumuş, yataklar birer çukur.
İklim değişmiş, ormanlar yanmış keltepe
Kimler yakar, kimler izler..,
Zeytinlikleri kimler keser,
hayretim bu nefrete.

İçecek su bile azalmış, kalan şişelenmiş
tesisler yabancıya satılmış, devredilmiş..
İyi ki ecdat yapmış.
Cami avlusunda bedava,
avuç avuç iç kana kana.
Bolca nefes al, hava şimdilik ücretsiz.
Müsilaj denen illetle kirlenen denize bakmak,
yol kenarlarından yenilebilir otları toplamak
Açlıktan sırnaşan kedileri sevmek okşamak da bedelsiz

Değişen şartlar, değişen hayat..
Önümüze çıkan her fırsat
Değerlendirilmeden, değerlendirilemeden gitti.

Maksat..,
Sebat bitmeden,
Hayat yeni bir tokat aşketmeden
Sırat'dan kuş misali geçer gibi çabuk rahat..,
Geçivermek.

Ömür dediğin bitti.
Ah çocukluğum....
Ararken yorulduğum,
Öğretmen zûlmü dışında
her şeyle mutlu olduğum.