S/ben Şiiri - İlknur Er 2

S/Ben

Biraz olsun susmalı şehir
Sesimi duymalı, O.

Bu gece son kez b/aktım sana sevgilim.
Gözlerin, kutuplara düşmüş bir serçe kadar şaşkın bakardı hep,
Ellerin, bizi ayıran kıtalara köprü olurdu,
Dudakların, asırlardır sönmemiş korlar gibi alev alırdı
Ve bir gece, bir deprem baş gösterdi kıyılarımda
Toprağın altına çekti varlığımın sende kalan yanlarını!

Yağmurun bedenimi ıslatacağından korkarken
Dolunun parçalayacak olmasını hesaba katmamış olmaktı aslında
Tüm bu yitirişlere sebep olan.
Ve tüm bunların yanı sıra
Trafiğin ortasında yaya kalıp
Arabalara hedef olmamaya çalışmak gibi
Ölüme yakın olmaktı seni sevmek!

Bu gece son kez b/aktım sana sevgilim.
Yüzün, mevsimleri kıskandıracak kadar sahiplenmişti yer/yüzümü,
Kokun, rüzgarlarla yarışır, denizleri taşıracak kadar şehvet barındırırdı
Tenin, çatlamış tenime merhem olur kapatırdı boşlukları
Ve bir gece, bir heyelan baş gösterdi kıyılarında
Toprağın altına çekti varlığının bende kalan yanlarını!

Yeni doğmuş bir bebeğe gelecek olmakla yükümlüydük biz.
Oysa ortada ne bir iğne vardı yarınla bugünü birleştirecek
Ne de dünü boşluklara yama yapabilecek bir ip.
Sırf bu yüzdendi işte bitirişler.

Oysa çıkıp meydanlara boynumda bir iple
Taburenin ayağımın altından kaydırılmasını beklemek gibi
Ölümle burun buruna olmaktı seni sevmek!