S'ana Şiiri - Mevlüt Muhammet Özcan

Sanırsam
Şu an ne iyi
Ne de kötüsündeyim
Ucu bucağı Allah’a mahsus hayatta
Bir belirsizlik içinde titrerken vücudum
İkinci kez yıkılmaktan korkuyorum sadece
Ama şu da var ki
Ölen insan geri gelemez
Ama ruh…
Bir gün doğumunu andıran semaya
Ay ve Güneş’in ebedi döngüsüne
Üstüne gece vururken parlayan nehre
Dirilirmiş herhalde
Çünkü ben
Kaç yıldır özlem duyduğum ruhuma
Bir telefon başında titrerken kavuştum
Ellerim içten içe donarken
Ve sesim kayarken yazdığım şu mısralar
Bilmem anlatabilir mi derdimi
…
Dedim ya
Bir belirsizlik içinde titrerken vücudum
Sanki asırlar geçmişçesine
Ruhuma sarıldım