Ş(a) iirimsi Şiiri - İbrahim Dikmen

Koca yanardağlar yüreklenmişiz
içerlenmişiz
hep kalktığımızı bilmişler
düştüğümüzü kimselere sezdirmemişiz
oda sıcaklığında bozulmaz sandığımız
seciyemiz sicilimiz
bir abus ip üstü meskenimiz
en büyük riski tutunmak bilmişiz
ve düştüğümüz yerde filizlenmişiz
ağrılarımız hala ağrılarımız
damlalıklara bıraktığımız
korkularından geri gelen korkularımız
hala korkularımız
hükümsüzlüklerimizle göçmüşüz kendimizden
mülteci olmuşuz yabana

Her birimiz bir tarih yüreklenmişiz

Bu kendimizle son meşveretimiz
hecesel gürültülerden yorgun yüreklerimiz
adaveti adem bilmişiz
ve bir gün
başımızı bırakıp gitmişiz
benliklerimizi vurup gitmişiz
fitneyi-fesadı gömüp gitmişiz
riyakar tahtları yıkıp gitmişiz
amberbular dağıtmışız her yanımıza
tüm renkleri aynı hızla temizlemişiz
kardelenler bırakmışız geriye

Çıkmak istedikçe yutkunmuşuz nar parçalarını
yangını kimseye sezdirmemişiz
her tufanda nuh olmuş birimiz
birimiz gemi olmuş bin bir can barındıran
kimimiz forsa olup
bir güzide hadıkaya kürek çekmişiz

Herbirimiz bir zafer yüreklenmişiz

''Zafer birazda hasar ister''
her birimize oturulamaz raporu vermişler
umut olup hayallere serpilmişiz
kilitleri kırmışız
kırmışız zincirleri
hürriyet hüviyertimiz olmuş
önce insan demişiz

Her birimiz bizi yüreklenmişiz