bir rüzgar esiyor
bir rüzgar çocukluğumun
babamı beklediğim kızıl akşamlarından
eve gidip uyumak istiyorum
duyar duymaz ayak seslerini
ve dev gibi kocaman
düştüğünde
dört duvara gölgesi
pardada sallanan
lüks kadar bitkinim bazen
bazen içinde yanan
gömlek kadar kırılgan
nasılsa diyorum
nasılsa birgün
gireceğim
o her seferinde çocuk gibi
süklüm püklüm ayrıldığım kapıdan
yüzümde eğrimiş eylül güneşi
kollarım sarılmaya hazır
gözlerim açık olacak
sen süz olur mu rüzgar
sen süz gözlerimi
sonra savur beni
doğduğum topraklara
ahı kalmasın gönlümün
gurbet dediğin
gam yükü
ömür törpüsü
varsın olacaksa
bir şiirin ortasında olsun
benim de ölümüm
Uğur Balcıoğlu
Kayıt Tarihi : 19.10.2018 01:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ağaç
yolcu
mecnun
dağıldı köklerini göğe salmış suyu arayan
yalnız bir nar ağacının yaprağına
inatçı deve dikenlerinin rüzgardan sökülmüş yaz sonları
uzun bir yolculuğun gözlerine
bir tohum gibi esmer
bir kuyuya dalar gibi dimdik
demirden sabah
dümdüz ve sınırsız bozkırında Harran' ın
uzun ince bir bozlaktı geceye ulaşacak
zamanı ikiye bölen bir su olmalıydı
bir ayna, bir tılsım
mutlaka bir muskada yazılıydı yolun gecenin saçları olduğu
gökyüzüne açılan kırlangıçların
hangi suların geçtiği nehirlerin yatağından
bin yılların yandığını Bağdat' ta ve İskenderiye' de
yeryüzünün bir yol aramadığı
ve ancak
çocukların sırsız yüzlerinde
bahar koktuğu
canı esridi çile çeken taş odanın
suyun
ateşin
toprağın
sen süz gözlerimi
sonra savur beni
doğduğum topraklara
ahı kalmasın gönlümün
TÜM YORUMLAR (4)