Rüzgarsiz Ölüm Şiiri - Sümeyya Can

vuruldu ve yikildi
zaman durdu o an
sesler sagir kesildi
aci yok, aci hic yok
belki sadece hafif bir sizi kirpiklerime batan

yatiyorum asfaltta, beklenilmedik bir huzur
son düsündügüm üzerimdeki ütülü mavi gömleyim, kirli fanilam
ellerim bana bulanmis kip kirmizi boyalarin arasinda
bi bagrisma.. ama ben duyamiyorum

sessizligin icinde kirli bir ciglik iki kullagimin arasinda
gözlerimi kapatsam gecelerdir sana uyumadigim uykumu alicam
bakindim etrafa
o an sana takildi gözlerim, bugünde yine güzelliginin kokusu burnumda

sen neden konusmuyorsunki benimle?
ne bu gözlerindeki bulanik telas?
uyuyana kadar elimi tutmayi akil etsen keske
gözlerindeki boslugun anlami anlamsiz be fehra
sayende ince bir tebessümle senle sana daliyorum
bu gece ölmek icin biraz rüzgarsiz ama sana dalmak adina yeterli yildiz sayisinda.