Rüzgarsız da Uçarmış Şiiri - Birol Çelik

Rüzgarsız da uçarmış
Sahipsiz bir Erzurum gecesinde
Dökülmedik gözyaşlarını silen
Çıtası kırık ıslak bir mendil
Sevgilinin huzurunda bağlanan bir dil
Palandökende kardeşinin eriyen tenini yorgan yapan kar
Acıyan yanından akamayan yar
Yenisine benzemeyen eski bir ben
Eskisine tahammül edemeyen sen
Vuslatı yaşatamayan onurlu bir yol
Sıkılmış yumruğu savuramayan kol
Biri kalır olmasada rüzgar biri uçarmış
Kesilsede başı Bazı böcekler bir yıl yaşarmış….

Kaldım, cennet yanım gitti ateşe kaldım
Ne çok kişiydik bende bir ben kaldım
Dilimdem dua, gözümden nur uçtu
Şiirimden ahenk, kalemimden renk uçtu
Gecemden karanlık günümden gün uçtu
Yıldızım düştü toprağım uçtu
Sabrım üşüdü azrailim uçtu
Yazma bu şiiri
Her yanım yetim kaldı
Bir yıl imiş, uçurdum altısını kaldı altısı..