Rüzgârların Kenti "suluova"

RÜZGÂRLARIN KENTİ (Suluova)

Dağ gibi sıralanır
Ayderesi’nde kurşuni bulutlar.
Bir kamçı gibi yarıyor gökyüzünü
Karayel.
Firkat tepesine giz düştü
Silcan’a sis, Çal Tepe’ye boran,
Gönüllere yâr.
Bir şeyler anlatırcasına
Türkmen yurduna öz düştü
Sevdalar da bu bahar.

Kanat germiş ovaya
Seccade gibi ak bulutlar.
Dolunaya ar,
Ar değil, guma değil
Geline duvak bulutlar.

Kadife üstünde parlayan elmaslar gibi
Her boydan yurdum insanı.
Başkalaşmamış bir sevdadır bu
Başkalaşan dünyada.
Geçip gitmesin akıl süzgecinden
Ey yolcu!
Sırça zırhlı o ulvi diyar.
Ah yar
Leylim ley yar.

Gün ışığı dinlencelerinde
Al rengini zümrütle dermiş,
Bir renk cümbüşü
Gözlerine tozdan sürme çeken sokaklar.
Güneşi gömmüş kalbine
Hacı Mustafa şadırvanında
Sekoya ağacı gibi
Yanık tenli bir ihtiyar.

Köyden inmiş
Al yanaklı,
Kavruk bakışlı çocukluğum yürüyor
Tozlu yollarında bu kasabanın.
Saçları dağınık, paçalar İspanyol
Ayakkabılar bir numara büyük.
Sırtında soğan çuvalı,
Omzunda kaldıramayacağı kadar yük.
Ve biz
Harf harf çoğalır, hece hece büyürdük.

Ey yağız delikanlı!
Dâr-ı dünyada tut ellerinden
Yelkovan otu gibi savruluyor
Saf yüreklerin yaramaz çocuğu.
Bak işte! Aksi vurmuş Ay’a
Yedikır’da süzülüyor
Mahzun bir kuğu.

Kömür karası işledi içimize
Ve biz toprağa vurulmayı öğrendik.
Alevi Arkı’yla beslenip,
Hakala’da durulmayı öğrendik.

Yeşil hırka giydirmiş çisil çisil yağmurlar
Karnı burnunda toprağın.
Gözlerimin önünden anam geçiyor
Ah yar
Leylim ley yar.

Buhurdan yapılmış uçuk pelerin gibi
Etekleri parlıyor Akdağ’ın.
Durul yüreğim durul.
Miraca çıkan düşlerde
Alevin havayı özlediği gibi özle.
Sen de yan
Ve
Kavrul ey gönül kavrul.
Portakal ikindilerde
Rüzgârın teskin ettiği
Bu şehre
Sen de vurul.

Mustafa Ayvalı