Rüzgarlarım Şiiri - Yaralı Gönül

Rüzgarlardır hayranlıkla gıpta ettiğim,onlar gibi her yere esmek isteğim,
Kimi zaman hafiften,okşarcasına ılık ılık üflemek,
Kimi zaman kaynayan iç dünyam gibi; deli deli kükremek,
Kimi zaman da kabına sığmaz olduğumda; esmek değil,gezmek değil niyetim,
Boranlar gibi yalçın dağları yalayıp geçmek,
Irmakları,gölleri,denizleri köpürtmek dalga dalga,
Öfkemle çileden çıktıkca,kasırgalara dönüşmek alabildiğince,
Her şeyi yıkıp geçmek,kırıp dökmek ardın sıra bir enkaz bırakmak…
Sonra sonra mı?
Yıkımları bilmezcesine, yaşanmamışcasına,üstüne alınmadan,
Hafiften bir Meltem olmak zamanı…
Meltemlerim tükendi,baharlarım,yazlarım tükendi zaman içinde…
Kaderimin elinde katılaştı rüzgarlarım,sert,acımasız,hoyrat,pervasız,
Yaşanan mutsuzluklar,kederler,yazgılar besledi kasırgaları,
Yıkımlar peş peşe geliyor,dalga dalga büyüyor afetler içimde…
Bitse de boranlar,fırtınalar,kasırgalar, meltemler esse de artık;
Ne yangınlarıma çare,ne yıkımlarıma teselli,
Ne de acılarımı dindirmeye yeterli olabilir…
28-8-2010-saat:04.20