Rüzgarları Avuçlamış Gibiyim

Ben suya susamadım vahasız çöllerde,
Yakıp kavuran kumlarda,
Ben senin sevgine susadım,
Ben senin aşkına susadım,
Külhanlarda kavrulup yandım,
Elatmadım çöllerde
Tek kervanın kırbasına,
İçmedim tas tas uzatılan suları,
Hayalindir dikildi önüme seraplarca,
Yok etti
Uykuları.

Aşkın bir kalaylı tasta buzdan soğuk su misali,
Getirilip çöl içinde koyulmuş önüme,
Ne ulaşabiliyorum,
Ne içebiliyorum.
Ben yaklaşıyorum, o uzaklaşıyor gaddarca,
Sana ulaştığımı sanırken rüzgarı avuçlamış gibiyim
Yıllarca.

Bu susuzluk benzemiyor hiçbir susuzluğa;
Yüreğim yanık yanık,
Dudaklarım kavruk kavruk,
Bedenim ocak üstüne atılmış bir sac
Ve varlığın dayanıklığımı eze eze sıkıştıran
Kıskaç.

Bir yudum su ver bana gelişinle,
Bakışınla, gülüşünle,
Serinlesin derdini söylemeye utanan kalbim,
Dökülsün hazan yaprakları gibi
Üstümden ayrılığım,
Hiç olmazsa bir ömürde bir tek gün ol
Konuğum.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 11-12/100)