Rüzgarlar Tutmuştu Ellerimden

Rüzgarlar tutuştu ellerimden,
Bilgeliğimin kızıllığı ağır gelmeye başlamıştı
Kurcaladığım her halimden
Kan damlıyordu
Süreksizcesine hemde
Sürmemecesine
Ben şair olacak adammışım da
Aslında akbabalar beni baştan çıkarmışlar
Leşlere alıştırmışlar
Ben rüzgarlara,ben dağlara ait bir yalnızlıktayken,
Bir gömüt yolunda yaşananlar
Çocukların çekmecesinden çıkanlar
Ölüler,yaşayanlar ve hayvanlar
Tutmuştu ellerimden
Rüzgar gibi,fırtına gibi yaşadım ömrümü
Hiç umurumda da değildi galiba
Bırakılmak ve öylece kalakalmak
Yalnız ve hüzünlü...