Sen buğulu akşamlarda esen ılık rüzgârlar gibisin.
Karanlık sinsi sinsi her tarafı sarıp;
Sokaklara bir tenhalık çöktüğünde,
Tek başıma gezerken
Mavi gecenin altında
Sessizliği bozar ayak seslerim.
Bense seni düşünür,
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Ama ya rüzgâr götürmez,
Ya da sen duymazsın fısıltılarımı
...
Ve avunmak kalır hayallerle...Güzeldi...
hep karanlıklarda buluyoruz kendimi sessiz ve kimsesiz..
insanın kendiyle ve sevdiğiyle baş başa kalması...
yüreğine sağlık...
bu duygularınla daha yazacak çok şeyler var,
o içindeki duyguları hep duy ve hisset...
gerisi kalemine kalmış ...
beyaz sayfalar seni bekliyor....
güzel dizelerin için sonsuz teşekkürler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta