Rüzgarlar Gibisin Şiiri - Habibe Atçeken

Sen buğulu akşamlarda esen ılık rüzgârlar gibisin.
Karanlık sinsi sinsi her tarafı sarıp;
Sokaklara bir tenhalık çöktüğünde,
Tek başıma gezerken
Mavi gecenin altında
Sessizliği bozar ayak seslerim.
Bense seni düşünür,
Yüzünü hayal etmek için gökyüzüne bakar,
Seninle birlikte olamadığım için efkârlanırım.
İçip içip dağıtmak gelir içimden yapamam.
Kapına dayanırım diye
Kendimi kaybetmekten korkarım.
Sonra rüzgârın sesini dinler,
Nefesini duyar tenimde,
Senin kokunu getirdiğini düşünür,
İçime çekerim.
Rüzgâra fısıldarım ne çektiğimi
Sana duyursun diye
Ama ya rüzgâr götürmez,
Ya da sen duymazsın fısıltılarımı
Zaten duysan da umursamazsın biliyorum.
Yine de zamansız esen rüzgârların
Beni şaşırtmak için gelen sen olduğunu düşünür,
Hayallerimle avunurum…