Rüzgarlar estiğinde...
Bulutların..
Yüzleri gülerdi...
Bulutlar...
Katıla..katıla gülerken...
Gözlerinden...
Sicim gibi...
Yaşlar düşerdi...
Buna...en çok..
Topraklar sevinirdi...
Topraklar....
Kabara...kabara gülerdi...
Toprağın gülmesi ise
Bereket demekti...
Bereketin artması için...
Çiçeklerin...
Döl tutması gerekti...
Bu yüzden...
Çiçekler de...hep...
Rüzgarın esmesini isterdi..
Oysa...
Rüzgarlar...
Yalnızca...hz.Süleyman'a...
Boyun eğerdi...
Rüzgarlar estiğinde...
Yüzlerimize değen...
Bir ayet'ti...
Rab'bimizden gelen...
Kayıt Tarihi : 18.3.2011 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!