gecenin ayazı vurunca
taş duvarlar kendi sessizliğine durgunlaşır
hayat esrik bir sancı çekilir kirpiklerime
savrulur hiçliğin ateşi
kırık pencerelerime
tiz çığlıklarla çınlayan bir şarkı kulaklarımı tırmalar
demirden ağlarla örülü kalbimde kanatsız kuşlar
iğneli beşik gecenin buzdan gözleri üşütürüm
hayalleri
sesim kurşun yemiş ceylan
çatlak borazan
kırık dal
parça parça dökülürüm
yaralı bir parmaktan akan kan gibi
gece bitmeden uzaklaşan ruhumu yakalarım
gölgelerin oynaşan gizinden kaçan bir ışık gibi geçerim yolları
hızımdan tozdan kelebekler kanatlanır
örümcek ağlarından
sabah doğmadan
hıçkırık diyarlarında kalır adımlarımın izi masallardaysa aklım
sınavlar cennetinden kovulurum tembel öğrenciler gibi
başarısızlığın madalyası zincirli
iplik gibi boynumda
şakır şakır yağmurlarla inerim gözlerimden yere
üzerine küçük bir not dahi düşülmemiş
ıslanmış bir kağıt gibi savurur
sonumu rüzgârlar
...........
0911202421:13
Ayşe Uçar
Kayıt Tarihi : 11.11.2024 00:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)