Rüzgârla söyleşi Şiiri - Suna Aras

Astım balkona yüreğimi üfle rüzgâr
Yüreğimin direğini yıktılar.

Atar mı anaların bakışlarında nabız?
Açar mı anılarda papatya çocukluğum?
Bebek kokularını vurdular sokaklarda
Kokmaz ki toprak yağmursuz
Ölümü biriktirir yaşamın anacında.

Yok ülkem…
Adınla anılmanın haritasını yırttım
Kirli durur bayrağın hayatın infazında
Kuş uçmasa gök sevinmez
Gül tenler küle döndü ölüm mangalarında.

Acı dipten tepeye yayılan dalga cinnet
Gözleri iki boş damladır görmez
Kurşun iter parmakları genç yaşımı hedefler
Ve ölümler…
Perde iner gezinir vatangiller.

Onlar…
Ölümüzü doğradılar çocuklar
Aşk olmasa ben olmam ki
Astım balkona yüreğimi hadi rüzgâr.