Rüzgarla Gitti Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Değmeyin yarama; yaram kanıyor,
Her akşam oluşta ben hep böyleyim.
Yıllardır ateşim alazlanıyor,
Beni incitene ben ne söyleyim?

Yağmurla gelmişti, rüzgarla gitti,
Ne arkaya baktı ne bir el etti,
Beni bir vurulmuş kuşa benzetti,
Uçamaz, kaçamaz oldum, neyleyim?

Bilmeyene döndüm yolu-yordamı,
Beni deli sandı elin adamı,
Akıl yakında mı, uzaklarda mı?
Öğüt verenim yok, kimi dinleyim?

Su içsem; sanırım zehirlediler,
Uyusam; sanırım beni dövdüler,
Yaşasam; sanırım ki; öldürdüler.
Nasıl olduğumu nerden bileyim?

Ufka bakıyorum, ufuk kapkara,
Gün altında düştüm karanlıklara,
Yaradır yüreğim, kanayan yara,
Gülmemi isterler, nasıl güleyim?

(ERZURUM SANKİ YAYLA isimli hece şiirlerinden > 81-82/100)