Rüzgârla Gelen Şiiri - Dinmez Er

Islık çalıyor rüzgârlar kayalıklarda
Vadilerde vals yapıyor kelebekler
Çalı bülbülleri güllere aşk şarkıları söyler
Nedir senden, aşkından çektiğim böyle
Sağanak olmuş yağıyorsun gözlerime
Aylak ettin, berduş ettin, ayyaş ettin / Yetmedi
Anahtarı yok kelepçe vurdun dilime
Taş duvarlı kalbinde tutuklandı yüreğim
Bin bir gece masallarının içinde
Hayaline sarılıyorum masumiyetle

Deniz, dalgalar, gökte yıldızlar, ay şahit
Lânetli bir miras bırakıyorsun bana
Baş koyamıyorum uykusuz yastıklara
Sen benim en büyük hatalarımdan birisin
On marifetinden biri dilindeki yalanlar
Sert esiyordu kuzey rüzgârı titriyordum
Sen geldin girdin kapımdan içeri / Giriş o giriş
Nasıl ısınmıştı birden içim bilemezdin
Kor ateşler senden daha yakıcı değildi
Ne kar, ne buzlar soğutmadı bu yüreği
Hiçbir kuvvet söküp atamadı seni kalbimden

Gökte yıldızları sayanlar terk edilenlermiş
Sözü yazan şarkıyı besteleyen aşk acısı çekenmiş
Seviyorum derken neden kovdun yüreğinden
Koynuma giriverdi destursuz lânetli yalnızlık
Kulağım kuzey rüzgârlarının seslerinde,
Gözlerim gökte çoban yıldızını arayacak
Ara sıra da olsa beni düşün
Sana yazdığım şiirleri hatırla
Senden uzakta olsam şiirlerim seninle
Şairin kaderi bu katlanmak ibadetimdir.

Dinmez ER / Çeşme / 2012. 04. 22 /