Rüzgarını Bulunca Yıllar Şiiri - Mehmet Ak

Rüzgarını bulunca yıllar
Takıldı bir uçurtma kuyruğuna.
Yorgun bir beden, kırık bir kalp
Ve ağarmış saçlar bıraktı ardına.

Bir hayal gibi kayboldu dostlar
Her kavuşma sonunda ayrılıklar.
Gönlüm ağlasa da gidenlere, anladım
Her gecenin sonunda şafak var.

Gidenler gidiyor, diyarına sonsuzluğun
O diyarda buluşmak var dostlarla, bildim.
Ey hüzün! Dolaşma peşimde beyhude
Ümit bahçelerinde kayboldu kalbim.

(01.02.1995)