Rüzgarın uçurduğu toz misali

Rüzgarın uçurduğu toz misali
Duygular uçursun beni yurduma
Coşup ta taşan su misali
Taşsın dökülsün benden duygular
Yokluğa dokunan var misali
Dokunsun varlığım yokluk yurduna
İçim ne büyük kaplar her şeyi
Zerredir kalbime varlık hayali
Zerrede zerre iken bu beden
‘Kün’ den kül’e akar bu ruhum
Olmakta bu cihan her dem yeniden
Görmekte gören Hak’tan dem be dem
Bilmekte Hak’ı Hak ile
Vermez varlık irfanı aşkına
Çün bildi ki bilmesi dahi
Değil kendinden ‘Kün’ e o dahil
La ile çekti de kesti
Kendinde dahi Hak’ı o bildi
Kalkınca bu sen ben demeler
Coşupta gelir Hak’tan na’meler
Yaralar seni Hak gayrısından
Değilse de gayrı gayrı bilmekliğinden
Çün sen onu gayrı bildinya
Varlığını sen o bilmedinya
Şimdi düşün nedir bu acı
Heva ile sarmada sızı
Tamah edip düştün yollara
Nedametle şimdi bak geçmiş yıllara
Ağlarsa gözün silme yaşını
Dönerse yarin verme gönlünü
Kalp hanesine bir girebilsem
O hanenin kapısın görsem
İnan ki tutarım da kapatırım
Açmam bir daha bir girebilsem
Kalbim dedim sonsuzluk yurdu
Hak’a açılır bu kapı kulbu
Hak’ı gör Hak’ı bul Hak ile ol
Geç varlığından da Hak’ta ol
Nedir bu halim bende bilmedim
Kimden kime ben ne söyledim