Rüzgarın Taşıdığı Kadın

Bilirsin, koparılmak için biter papatyalar.
Sen sev diye atlarlar önüme teker teker.
Kokunu alayım diye esmeli rüzgar.
Bi'gün bahçende bi papatya oldum.
Burnunu öpmek için hayal gibi koktum,
Sen gibi koktum.
Bahar bitti sonra,
O nasıl bırakabildi ki seni?
İlk önce rüzgarsız kaldı yapraklarım bir bir.
Sonra sensiz kaldım, doldu güneşe bir kibir.
Bir sokak çocuğu ezdi beni.
Rüzgar kucağına taşıdı özür diler gibi.
Bana gülümsemeni istedim hiçbirşeyi istemediğim kadar.
Ve gülümsedin...
Öylece dursun istedim zaman.
Sen gülümse,
Seni izlerken yanayım sonsuzlukta heran.
Zaman devam etti ve sen gittin.
Bense bir çocuğun falında yittim.
Sapıö savrulurken rüzgarla beraber.
Kokum kokuna karışmış.
Elimde şiir dolu bir defter...