Rüzgârın Sessizliği Şiiri - Haydar Güner

Gecenin kıyısında yürürüm,
adımlarımın sesi bile susar.
Dilimde kelimeler
ama hepsi zincirlenmiş,
hiçbiri dökülmez karanlığa.

Kırık bir ağaç dalı gibi
savurur beni rüzgâr.
Sessiz, ama inatla…
Yıldızlar kayar üstümden,
yere mıhlanmış bir gölge gibi dururum
kaybolmuş bir düşün izinde.

Sessizliğin koynunda
kırgın bir melodi çalar;
kalbimden doğar,
gözlerime sızar.

Ve ben
bir gölge kadar hafif,
bir hayal kadar derin.
Bu sessiz rüzgârla yürürüm,
görünmeden, duyulmadan.
Yalnızca seninle,
zamanın öte yakasında,
başka bir çağın şafağında.