Rüzgarın Nameleri Şiiri - Ayşe Uç

Yürüyorum, içim içime sığmıyor,
Misk-i amber kokuları geliyor burnuma,
Martılar kanat çırpıyor yukarılarda,
Tabi balıkçı teknelerini de unutmamalı;
Dalgalarla savaşıyor onlarda…
Esiyorum yanlarından kulaklarına fısıldayarak;
‘Rasgele, rasgele sizlere.’
Duymuyorlar ama olsun,
Ben hissediyorum ya bu yetiyor bana.
Dağları, tepeleri, ormanları dolaşıyorum,
Her birinde sorunlarla savaşıyorum,
Fakat huzuru bu dalgalarda buluyorum…
Rüzgârım ben rüzgâr!
Denizi sevdam, dalgaları dostum,
Martıları yoldaşım bilirim…
Her esişimde;
Bir eşi daha olmayan,
Nedeni bir türlü bilinmeyen,
Beni aniden sakinleştiren,
O tozlu çöllerin ardından,
Mutluluk veren kokusunu
İçime çekerim denizin…
Başlarım Uzun Ada’dan esmeye,
Bir bakarım ki Mordoğan’a atmışım kendimi!
Ben bile kapılırken bu güzelliğe,
Çok görmemek lazım insanların aşkını
Bu sevgiliye…
Sonra yavaşça dalıyorum derinliklerine;
Seyrediyorum mercanları, denizyıldızlarını,
Birbirinden mucizevî balıkları…
Ben rüzgârım!
Her esişimde denize koşuyorum,
Çünkü ben de bu denizle yaşıyorum…
Ege denizinden bahsediyorum;
Benim adını koyamadığım sevdam,
Vazgeçemediğim tutkum,
Her kıyısında anılar barındıran denizim.
Daima senin türkünü dillendireceğim,
Senin maviliğinde esip,
Dalgalarına hayat vereceğim…