Rüzgarın izinde Şiiri - Orhan Korkmaz

Gecenin sükunetinde, karanlık pencerelerde kaybolmuş bir yansıma,
Zamanın akışı yavaş, kalbimin derinliklerinde sessiz bir fırtına.
Yaşlar, rüzgarın esintisinde damlalar misali savrulur, hafif ama keskin,
Her biri, geçmişin tozlu sayfalarından silinmeyen unutulmaz anılar.
Sessiz bir melodi, ruhumun en gizli köşelerinde usulca yankılanırken,
Sözcükler, modern şehrin karmaşası arasında anlam arar, kaybolur.
Rüzgar, bir zamanlar seninle dokunan umutları alıp götürürken,
Her esinti, benliğimin kırık parçalarını nazikçe sarar, iz bırakır.

Beton duvarların ardında, kalbim sessiz bir masal fısıldar,
Yorgun adımlarım, kederin izinde kaybolan zaman yolcusu gibi.
Gecenin lambaları altında, aşkın ve acının keskin yansımaları,
Kırık hayaller, neon ışıklarının altında eriyen umut parçaları.
Sensizliğin yumuşak acısı, hüzünle karışan bir şarkının nakaratında,
Her dizede, senin sıcaklığını arar, geçmişin solgun izlerini taşır.
Kalp atışlarım, modern ritmin ağır adımlarıyla senkronize olurken,
Bir zamanlar canlı olan duygular, şimdi yitik bir şehirde yankılanır.

Aynalar kırılmış, her parça kendi hikayesini fısıldar sessizce,
Her sabah yüzleştiğim benliğim, yeni bir benle dirilir hafifçe.
Geçmiş, duvarlara kazınmış graffiti gibi; renkli, çarpıcı ve acı,
Her çizgi, yaşamın kırılgan gerçeğini modern bir tablo gibi yansıtır.
Sözler, bir zamanlar birleşen kalplerin solgun yankıları olurken,
Unutulmuş şarkılar, ıssız sokaklarda yeniden hayat bulur gizlice.
Ben, her adımda seni hatırlatan bir gölge gibi dolaşırken,
Zamanın akışında kendi varlığımı sorgular, izlerimi toplarım.

Şehir ışıkları altında yalnızlık, modern bir şiir yazar,
Kalbim, yıkıntıların arasında yeniden doğan umut taşır.
Her kırık parça, seninle dokunan sıcak anılardan ilham alır,
Gözlerimde geleceğin belirsizliğini, geçmişin izlerini harman eder.
Sessizlik, modern dünyanın gürültüsünden kaçan özgür bir çığlık,
Her nefeste, yaralı ruhumun derin fısıltısı yeniden canlanır.
Kendime dair yeniden inşa edilen kırık bir masalın parçaları,
Zamanın ötesinde kaybolan sözler, ruhumu yeniden aydınlatır.

Bir sabah, gün doğumunun ilk ışıklarıyla uyanırken,
Modern dünyanın karmaşası içinde seni yeniden bulurum.
Eski yaralar, yeni umutlarla iyileşir, yavaş ama kesin,
Her adım, kalbimde bir çiçek gibi açan yeniden doğuşun işareti.
Geçmişin gölgeleri, artık esir almaz; onlar sadece bir hatıra,
Seninle birleşen, duvarlara kazınmış aşkın modern manifestosudur.
Her an, her nefeste, yeniden inşa edilen bir yaşamın şiiri,
Bizi ayıran zaman, tozlu bir anı, silik ve uzak kalır sonunda.

Rüzgarın izinde, kaybolan benliğim yeniden bütünleşir,
Modern bir aşkın, geçmiş ve geleceği kucaklayan resmi çizilir.
Kalbim artık kırık değil, parçaların bir mozaik gibi parıldadığı,
Her parça, bir hatıra, bir sevda; yaşamın en gerçek aynasıdır.
Gecenin sonunda, sessizliğe karışan fısıltılar yeniden birleşir,
Aşkın modern öyküsü, zamanın ötesinde sonsuzluğa akar.
Benimle, seninle, her adımda var olan, kırık ama güzel bir masal,
Rüzgarın izinde, her nefeste yeniden yazılır; aşk hep bizimle kalır.