Rüzgarın İzi Şiiri - Ali Güneş

rüzgarın izi her yerde fakat
en çok saçlarında
al daha al al yanaklarında
alıp götürdü kötü sözlerini uzakta
kuruttuğu gözyaşlarını kirpikte.

rüzgarın izi yürüdüğün yollarda
yapraklarında sonbaharın
şiirlerimin kelimeleri yerlerde
ilişir buğulu gözlerine
ayaklarına dolaşır
rüzgarın izi çınlamasında kulağının
hasreti türküme karıp
avuçlayıp götüren sesinde.

rüzgarın izi mezarlarda
kişisel kıyamettir her ölüm
kodlanmamış niyeleri anlatır acı acı
tetik, barut,
gök gürültüsü ağıtlarda
fırtına olur rüzgar
izi yanan yüreklerde.

rüzgarın izi kırılmış hayal parçaları
karda yağmurda tozda
şemsiyen palton uçuşan eteğinde
toprak karınca tomurmuş çiçek
yeşilinde çamın
dağların efkarında
kağıt kayıklar yüzdürdüğümüz göller
mavi yıldızlı küpelerin
eskimiş pembe perdelerinde
unutmadıysan örtmelerimi.

rüzgarın izi buharında ormanın
ay açan bulutlarda geceleri
aşınmış duvar
usanmış yalnızlığında sokakların
bir serçenin yaralı çaresizliği
sokak köpeklerinin kimsesizliğinde.

rüzgarın izi alırsan uzaktan selamımda
pencereni açtığında
her dış kapıya çıktığında
değer o güzel yüzüne
ellerim ellerine.