Rüzgârın Esmediği Bir Gün

Soğuk gülücüklerinden eser kalmamış
Kaybolan edâların bir goncasıydın sen
Ne bir âşk ne de bir can kalmış

Yanmış bu hâyâller, dermânı kalmamış
Bazen gözlerimde ıslanan bir buluttun sen
Ama ne bulut ne de bir umut kalmış

Uzak toprakların basıldığı bir yer kalmamış
Ben uzaklara giderken, sen hep ağlardın
Ama hatıramda ne gözyaşın ne de âşkın kalmış

Âşıkların mutlu olabileceği bir yer kalmamış
Sen bu ayrılığa hiç sabredemedin
Ama ne sende ben, ne de bende sen kalmış

Güneşin doğmadığı bir gün yalanmış
Zâten güneş hiç doğmazmış
Gâliba âşıklar hep öyle sanarmış