Rüzgarın elleri var mı? Şiiri - Zennun A ...

Rüzgârın elleri var mı?
Elinde gümüş tepsi, içinde,
İçinde bilmem kaçıncı bahar.
Kırmızı bir gül. Al, dedi rüzgâr tanrısı,
İflah olmaz yüreğine son bir gül.
Düş değil dokunabilecek kadar gerçekti

Gözümün göre bildiği kadar uzandım,
Oturmuş bir deve gibi Urartu Sığınağı,
Gölün yarısını kapatmıştı.
Ya Sipan? Dağ gibi damarlarını göle salmış.
Yaşamak Sipan gibi kök salmak..

Ey rüzgâr gibi yüzüme vuran bitmeyen gülümseme,
Ey düşlerimin ilkbaharı,annemin duasında ki Murat
Hadi kalk, bana rüzgârın elleriyle müjdesin.
Gece boyunca ne piyano sustu ne yağmur.
Hadi kalk sabah 9 Mart saat 7 30
Radyoda çalar saat,aklımda sen.

Bu sabah bütün dilsizler haykırdı bu aşktır aşk.
Babam o güzel sesini bize miras bırakmadan gitti.
Ama sen kal!
O yağmurlu günde kal diyemedim,çekip gittin.
O yağmurlu gün bu günmüş. Çıkıp gitme!
Son nefesinde ben vardım babamın.
Neden bütün ölümler arkasından konuşacak çok şey vardı bırakır?
İçimin gülen yanı, güzel yüz(l) üm,
Beni acılarına, ağrılarına ortak etmezsen,
Bu aşkı sana helal etmem.