Rüzgârın çığlığı Şiiri - Mehmet Çiftci

Öyle bir uğultu ki yırtıyor kulakları,
Öfke mi kusuyor esen fırtına?
Bunca olandan sonra bu ne sükunet dünya,
Diyor gibi çığlıklar savuruyor.
Bu öfkeye hakkın var haykır nasıl istersen,
Duygumuzu kaybettik acı duymayız kessen.
Yürekler sinelerde yumruk gibi taş sanki,
Duyarsız ve ilgisiz şu duran ceset ne ki.
Musallaya koysalar yeridir hem tam yeri,
Yaşamayı bilmeyen yaşarken bu değeri.

Haykır yırtın fırtına,
Öfkeni kus hıncınla.

Öyle es ki yüzümüze sille patlatır gibi,
Uyanmamız zor olacak mahşer bekleriz sanki.