Rüzgarın Aşkı Şiiri - Zafer Yılmaz 2

Bugünde bitmek üzere, bu şehirde
Yorgunluğa teslim olan güneş
Kızıl renkli şalını omuzlarına alıp
Tatlı bir tebessüm içinde
Denizin ışıltıları arasında yavaşça kayboluyordu.
Suskun sevgilisi rüzgar bile
Bakakalmıştı ardından
Dur diyememişti bu gidişe
Tüm gücü ile seslendi güneşe
Dur gitme, sana anlatacaklarım var
Sesini duyuramamıştı oysa
O ise çoktan karanlığa ilerlemişti
Sonra ay, yıldızlarla kol kola çıkageldi
Hüzünlü esen rüzgar’ı görünce
Parladı gülümseyerek
Yıldızlar selamlaştı rüzgarla
Ay rüzgarın yanına yaklaşarak seslendi ona
Yine yetişemedin değil mi?
Rüzgar boynunu büktü
Ay yine gülümsedi
Yarını bekle
Rüzgar sıkıntı içinde
Anlattı derdini
Uzun bir gecenin ardından
Martıların çığlıklarıyla beraber
Masmavi denizin üzerinde
Kavuştu sevdiğine
Sarmaş dolaş oldu iki sevgili
Her günün sabahında
Kızıl rengin altında buluşup,
Kızılın siyaha döndüğünde
Birbirlerine hasret kaldılar.

Zafer YILMAZ 10.12.2009 Balıkesir 22.15